De eerste keer dat ik een uitvaart heb gefotografeerd was na het overlijden van een vriend van ons. Door de gasten van de ceremonie werd er gek en afwijzend naar me gekeken, ik was ook nog eens een Nederlandse in het zuiden van Duitsland. Toen ik dit vertelde aan de moeder van mijn vriendin was haar reactie ‘Frouke dit moet je doen! Hiermee heeft de familie een mooie herinnering aan deze dag én dat is heel belangrijk.’ Deze uitspraak raakte me en ben ik nooit meer vergeten. Toen ik een paar jaar later besloot de vakopleiding tot fotograaf te gaan volgen was het voor mij gelijk duidelijk, mijn specialiteit wordt afscheidsfotografie.

Mensen vragen vaak waarom ik voor afscheidsfotografie kies, juist tijdens een uitvaart komen de pure oprechte emoties naar boven, mensen verbinden met elkaar en dat is wat ik met mijn camera wil vastleggen. Foto’s die niet laten zien wat mensen willen laten zien, maar wat mensen voor zichzelf houden. Om dat vast te leggen, moet je als fotograaf vooral heel goed kijken en aanvoelen wat er gebeurt, dat is waar ik als vakfotograaf continu naar op zoek ben.
Tijdens een afscheid ben ik vooral onzichtbaar aanwezig om zo de liefdevolle momenten puur in beeld te brengen. Hiervoor beschik ik over professionele apparatuur waardoor ik nagenoeg onhoorbaar kan fotograferen. Door gebruik te maken van mijn ervaring en technische kennis is het gebruik van een flitser meestal niet nodig.